Aquascape wedstrijden

Progressie bij aquascaping contests

Als je de scapes bekijkt van de winnaars en inzendingen van grote aquascaping contests valt mij persoonlijk iets op.
Het zijn stuk voor stuk perfecte, prachtige scapes. Ik vind ze allemaal geweldig en ik wou dat ik ooit dit niveau kon bereiken. Heel veel respect voor de scapers die wellicht maanden bezig zijn geweest om dit te kunnen realsieren!

Maar... voor mij wordt het op de een of andere manier saai. Allemaal dezelfde vormen, hetzelfde concept, dezelfde indelingen, dezelfde planten, dezelfde bomen, dezelfde focalpoints, dezelfde negative space, dezelfde wortels/ takken bedekt met mos.
Als je een overzichtsfoto hieronder bekijkt van, in dit geval, de prijswinners bij de AGA 2023, zie je misschien wat ik bedoel.

Van de 70 scapes zijn er 35 met een forrest thema, een stuk of 6 brazilian scapes, een stuk of 8 rock/iwagumi scapes een stuk of 8 met een naar het focalpoint wegdraaiend zandpaadje en rest is feite een combinatie van scapevormen wat betreft plaatsen en rankschikking van de hardscape.

Dat is in principe logisch want de ingezonden aquascapes moeten een bepaalde richtlijnen voldoen, dus de scaper gaat daarmee aan de slag als deze de hardscape gaat ontwerpen en opbouwen.
De jury heeft namelijk een lijstje met beoordelingscriteria die afgevinkt moet worden. En als jij die beoordelingscritria maar goed en zo nauwkeurig mogelijk weet te realiseren des te groter de kans op een hogere ranking.

Deze beoordelingscriteria zijn een goed leidraad die de scape kan gebruiken als deze mee wil doen aan internationale contests.
Maar die beoordelingscriteria zijn ook de achillespees.

We zien daardoor nauwelijks vooruitgang in nieuwe vormen, nieuwe indelingen, nieuwe ideeën. En als iemand iets nieuws maakt, zal hij laag in de ranglijst eindigen omdat de scape niet aan de beoordelingscriteria voldoet. Daarmee blijven we in een vicieuze cirkel en zullen we elkaar continue imiteren om succesvol te zijn bij wedstrijden.

Artistieke vrijheid word erg beperkt omdat er regeltjes zijn opgemaakt door mensen die bepalen wat 'mooi' zou zijn.
En begrijp me goed; het zijn allemaal meesterwerken. Maar als je niet netjes tussen de lijntjes kleurt gaat dat ten koste van een eventuele ranking tijdens de beoordeling. We transformeren steeds meer van kunst naar kunstmatig.

Dit doet mijn denken aan een reactie van Amano tijdens een prijsuitreiking in 2009:

"Wat was dit voor een wedstrijd? Wat was dit??? Elk werk dit jaar was gewoon een kopie van iets dat ik al heb gedaan.
Ik heb een wereldwijde wedstrijd geopend om geweldige nieuwe landschappen te zien die zijn geïnspireerd door de hele wereld - en wat heeft de wereld me laten zien? Niets. NIETS.
Kom op mensen - laat me iets nieuws zien."

Nu, zoveel jaar later, ben ik helaas tot de conclusie gekomen dat deze stelling opnieuw van toepassing is.

The Small Planted Tank