Detail in de scape: zin of onzin?
Je ziet vaak fantastisch opgebouwde rock en/of mountain scapes. Briljant geaccentueerd met kleinere stenen, wat grind en wat gruis. Spleten en gaten worden zorgvuldig opgevuld. De rock die wij daarvoor gebruiken is best kostbaar en het kan aardig in de papieren lopen.
Veel scapers zijn teveel gefocust op de mooie formaat rocks, waardoor ze 9 van de 10x te weinig kleinere stenen hebben voor de accenten. Dus word er een grote steen opgeofferd aan een hamer en beitel. Maar uiteindelijk zijn het stuk voor stuk waarachtige meestwerken geworden.
Hetzelfde met forrest scapes; over elk takje, stronkje, stammetje word nagedacht om zo'n natuurlijk mogelijke scenery te maken. En ook hier zijn het geweldig gedetaileerde scapes. Uren van opbouw, positioneren, zagen, boren en lijmen zijn er mee gemoeid.
En dan..?
Dan worden de scapes aangekleed met beplanting.
En helaas: als je niet weet hoe de planten te snoeien en/of in vorm te houden, of je kiest de verkeerde planten: zeg maar dag tegen de zichtbaarheid van alle nauwkeurig geplaatse steentjes, takjes en twijgjes. Binnen afzienbare tijd is alles ondergegroeit, soms zelfs overwoekert. Van het kleine fortuin wat er is uitgegeven aan de hardscape zie je niets meer van en ligt ergens onder een plantmassa aanwezig te zijn. Daar moet je als aqauscaper wel rekening mee houden om details van de hardscape op strategische plaatsen te accentueren.