Slecht functionerende mineraliserende bacteriën, en de daaruit voortvloeiende ophoping van giftige
organische stoffen in het water, zijn de belangrijkste reden voor het verschijnen van algen in het aquarium.
Door verkeerde technologische procedures (zoals slechte filtratie, oppervlakteagitatie, stroming), kampt de overgrote meerderheid van de aquaria met een zwakke mineralisatie-activiteit van bacteriën. Mineralisatie is de afbraak van organische stof uit organische bemesting en plantenresten door bodemschimmels en bacteriën, waarbij anorganische (stikstof)verbindingen vrijkomen die weer opneembaar zijn voor planten.
Algen komen altijd voor waar deze bacteriën slecht actief zijn en (waardoor) planten slecht groeien. Ze ontstaan door een overmaat aan slecht afgebroken organische stoffen die giftig werken in het aquarium (NH3/4), en in bakken waar planten in slechte omstandigheden verkeren (voornamelijk CO2-tekort). Het komt o.a. voor in slecht gefilterde bakken met te weinig planten en teveel vissen.
Er is een zeer nauwe symbiose tussen planten en microben (microbioom). Voor planten is het essentieel dat microben organisch afval afbreken tot voedingsstoffen. Anders worden stoffen geproduceerd die giftig zijn voor planten. Wortels rotten en de plantgroei stagneert. Daarom probeert de plant die microben te ondersteunen die nuttig zijn. En dat doet de plant zelf door middel van een reeks stoffen te produceren om zijn directe omgeving te optimaliseren.
Welke stoffen zijn dat?
Ten eerste is het zuurstof. Als we het aquarium met goed groeiende planten observeren, zien we bellen aan de bladeren plakken.
Het is zuurstof die vrijkomt bij fotosynthese. Het bestaan van deze bellen is het bewijs dat onze planten goed assimileren. Deze zuurstof wordt niet alleen door de bladeren afgegeven. Met behulp van de luchtweefsels duwen onze aquariumplanten de zuurstof ook zeer efficiënt in de wortelzone, waardoor optimale omstandigheden worden gecreëerd voor de bacteriën die het nodig hebben om organische stof te mineraliseren.
In dit verband wil ik twee belangrijke aspecten benadrukken. Het hierboven beschreven fenomeen (d.w.z. een soort luchtweefsel waardoor zuurstof naar de wortelzone kan worden getransporteerd) moet worden begrepen als aanpassing van planten die groeien in de modder en zuurstofarme bodems. Daarom rotten plantenwortels zelfs onder dergelijke omstandigheden niet. Als de wortels van de planten rotten en zwart worden, komt dat niet door een compactheid van de bodem en/of weinig zuurstofvoorziening van het aquariumsubstraat, maar doordat de planten iets missen, waardoor ze niet goed assimileren en weinig zuurstof produceren. En dat is o.a. een gebrek aan microbiële activiteit bij de wortels. Rotte wortels zijn een teken van een fout (een tekort of een overschot) in de plantenvoeding ongeacht de hoeveelheid zuurstof in het aquariumsubstraat.
Naast zuurstof maakt de plant echter nog een aantal andere stoffen aan die een gunstig effect hebben op de activiteit van nuttige microben. Dit zijn verschillende suikers, aminozuren, vitamines, enzymen, e.a. Om deze redenen trekt een gezonde plant microben aan en de hoeveelheid op de wortels en bladeren en de massa hiervan is veel groter dan in het omringende water.